Podczas mojego pobytu w Polsce, moja siostra Martyna zabrała mnie do kopalni soli w Wieliczce. Jest to jedna z niewielu turystycznych kopalni soli w Polsce, jedyna kopalnia soli, w której zachęca się zwiedzających do lizania ścian.
Tutaj jestem z Frankiem próbując sól. Była bardzo słona.
Na początku mieliśmy małą wycieczkę do McDonalda, żeby zapełnić nasze puste żołądki. Następnie wyruszyliśmy na 1-godzinną przejażdżkę do Wieliczki, małego miasta położonego niedaleko Krakowa. Widoki były przepiękne. Czasami czułam się, jakbym była wewnątrz starego komputera z systemem Windows:
Tapeta Windows dla porównania:
Kiedy dotarliśmy na miejsce, przywitały nas stare maszyny prawdopodobnie używane kiedyś w kopalniach:
Przyspieszyliśmy, ponieważ nie chcieliśmy przegapić wycieczki. Po wejściu przywitał nas angielski przewodnik, który wydawał się być bardzo entuzjastycznie nastawiony do swojej pracy. Polak natomiast wyglądał na zmęczonego życiem. No cóż! Czas wykorzystać to jak najlepiej.
Po długim spacerze po 300 schodach dotarliśmy do kopalni. Widoki były niesamowite:
Wyobraź sobie, że ktoś wyżej coś upuścił. Założę się, że byłoby to bolesne dostać tym w głowę.
W każdym razie zobaczyliśmy wiele starych maszyn. Oto kilka zdjęć drewnianych konstrukcji używanych w kopalniach:
Bardzo miło było się o nich wysłuchać! Było tam również wiele posągów z soli, niektóre nienaruszone, a niektóre częściowo stopione, których nie wolno nam było dotykać:
Ten ostatni ma naprawdę złą posturę lol.
Było tam wiele pięknych komnat ze słoną wodą:
Było też dużo schodów:
Kilka dziwnych korytarzy:
I piękny kościół:
Przebywanie ponad 100 metrów pod ziemią było naprawdę wspaniałym doświadczeniem. Chociaż od czasu do czasu wiał wiatr od otwierających się drzwi i było bardzo ciemno, czułam się stosunkowo normalnie.
Mieliśmy trochę czasu, aby kupić pamiątki i zwiedzić resztę otwartej kopalni na własną rękę (tylko 1% kopalni był otwarty dla turystów).
W drodze powrotnej zostaliśmy zapakowani do windy z ponad 20 osobami. Wyszliśmy w nieznanym miejscu i dzięki mojej pinezce w mapach Google mogliśmy wrócić do samochodu, witani po drodze pięknymi widokami:
To było naprawdę wspaniałe doświadczenie i mimo to że zgubiłam okulary przeciwsłoneczne gdzieś w samochodzie siostry, to cieszę się, że mogłam tam być.
P.S. Wielkie podziękowania dla Krzysia za zrobienie większości zdjęć :)